Συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης 19/06/2017 σε συνέντευξή του στην ΕΣΗΕΑ σχετικά με τις Γερμανικές Οφειλές.

23-6-2017













Συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης 19/06/2017 σε συνέντευξή του στην ΕΣΗΕΑ σχετικά με τις Γερμανικές Οφειλές.

"... Η δική μας επίσημη νομική θέση είναι ότι έχει πλήρη υποχρέωση να εκπληρώσει το χρέος της η Γερμανία τόσο για την αρπαγή του «δανείου», των χρημάτων δηλαδή του ελληνικού κράτους που έκανε τότε, όσο και για τα απάνθρωπα εγκλήματα, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τα οποία, όπως ξέρουμε, δεν παραγράφονται.

Επομένως, νομίζω κι εγώ ως νομικός ότι η γνωμοδότηση, την οποία έχει δώσει ήδη το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και η έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών είναι σωστές και θεμελιωμένες στο Δίκαιο. Επομένως για την Ελλάδα υπάρχουν δύο δρόμοι παράλληλοι. Ο ένας είναι ο πολιτικός, διότι πράγματι η πολιτική πίεση έχει και το εξής πλεονέκτημα, ότι δημιουργεί και την ηθική ευθύνη, αναδεικνύει την ηθική ευθύνη του κράτους της Γερμανίας για τα εγκλήματα τα οποία έκανε η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση. Και αυτό το οποίο λέγεται ότι ο γιος δεν ευθύνεται για τα εγκλήματα του πατέρα, είναι παραπλανητικό. Να το προσέξουμε αυτό. Ο γιος είναι ο λαός και ο λαός δεν ευθύνεται αλλά η κυβέρνηση είναι ο επίσημος γιος και υπεύθυνος του εγκληματία πατέρα. Επομένως όταν έρχεται η επίσημη κυβέρνηση, ο Υπουργός ο Κύριος Σόιμπλε, η Κυρία Μέρκελ και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο έδαφός μας επάνω και λένε ότι δεν αναγνωρίζουμε την ευθύνη μας, η Κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την ευθύνη του γερμανικού κράτους, όχι του γερμανικού λαού,του γερμανικού κράτους, για τα εγκλήματα τα οποία έκανε η εθνικοσοσιαλιστική διακυβέρνηση της Γερμανίας, πάλι του γερμανικού κράτους, είναι αντίθετο, όχι μόνον προς το Δίκαιο αλλά και προς το ηθικό, την ηθική βάση και την πολιτική βάση, στην οποία θεμελιώνεται η αξίωση της Ελλάδας.
Δηλαδή είναι σα να χρωστώ εγώ σε κάποιον, να του έχω κλέψει τα χρήματα. Διότι περί κλοπής πρόκειται. Ή να τον έχω τραυματίσει θανάσιμα και να ‘ρθει ο διάδοχός μου, ο κληρονόμος μου, γιατί είναι κληρονόμος η Γερμανία σήμερα των χρεών της εθνικοσοσιαλιστικής κυβέρνησης και το έχει δείξει με τους άλλους λαούς, να ‘ρθει ο κληρονόμος της περιουσίας μου και να πει εγώ δεν αναγνωρίζω τα εγκλήματα του πατέρα μου.

Ναι, πέραν του ότι ωφελείται συνεχώς από μας. Και πέραν του ότι μας έχει επιβάλει, είναι ο πρωτεργάτης της επιβολής της δουλείας της Ελλάδος σήμερα.

Επομένως, δε νομίζω ότι υπάρχει επιχείρημα να πούμε συγνώμη εμείς διότι δε θέλουμε να αφήσουμε το Γερμανό Πρέσβη να παρίσταται σ’ αυτά. Αν υπήρχε ουσιαστική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, θα έπρεπε πριν γίνει η εκδήλωση του Διστόμου, ο Υπουργός Εξωτερικών, όταν έγιναν οι δηλώσεις, η πρώτη που θα έκανε οποιοδήποτε κράτος και η ίδια η Γερμανία αν υφίστατο την ίδια προσβολή, θα έπρεπε τουλάχιστον να ανακαλέσει για ορισμένο χρονικό διάστημα τον Πρέσβη από το Βερολίνο.

Δε θα το ‘κανε αυτό; Θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον… Αυτή είναι η διπλωματική, η διπλωματία η επίσημη η οποία γίνεται από κράτη που έχουν την αίσθηση της κυριαρχίας τους και την ευθύνη της κυριαρχίας τους. Και αν δεν το ‘κανε αυτό ας έκανε μια δήλωση η κυβέρνηση. Μία σκληρή δήλωση, εναντίον αυτής της συμπεριφοράς. Και το τρίτο που θα έπρεπε να έχει κάνει ο Υπουργός των Εξωτερικών, είναι της παραμονής των εορτών αυτών να καλέσει τον Πρέσβη και να του πει «μην προκαλέσουμε αυτή τη φορά με την παρουσία σας εκεί. Μην έρθετε, μην πάτε». Όχι να βγαίνει σήμερα η επίσημη πολιτική της Ελλάδας και να κατηγορεί την κυρία Κωνσταντοπούλου ή οποιονδήποτε αντιδρά, αντέδρασε εις αυτό το θέμα. Ήταν σωστή η κίνηση της κυρίας Κωνσταντοπούλου.

Αυτή είναι η πολιτική η σωστή, την οποία θα έκανε κάθε κράτος της Ευρώπης. Κι εμείς δεν την κάναμε. Και δεν δικαιολογείται ότι νομιμοποιήθηκε αυτή η παρουσία λόγω της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου. Το οποίο έκανε βαθύτατο σφάλμα. Διότι το δημοτικό συμβούλιο θα έπρεπε να σκεφτεί ότι εκπροσωπεί τα θύματα, ένα λαό θυμάτων, με απάνθρωπα εγκλήματα. Και ποτέ δεν θα έπρεπε να δεχθεί εκεί στεφάνι από επίσημη γερμανική κυβέρνηση εφόσον δεν πληρώνει. Να δεχθεί από γερμανικές οργανώσεις. Να δεχθεί από κόμματα τα οποία υποστηρίζουν την ευθύνη της κυβέρνησης. Να δεχθεί από το γερμανικό λαό, άλλα όχι από την κυβέρνηση η οποία δηλώνει ότι εγώ δεν αναγνωρίζω τίποτα.

Αυτή είναι η απλή λογική αντίδραση την οποία πρέπει να κάνει μία κυβέρνηση και θα την έκανε η οποιαδήποτε άλλη εκτός από τη δική μας. Αυτό είναι το θέμα. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Επομένως το ηθικό ζήτημα είναι μεγάλο. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ο παράλληλος δρόμος είναι η δικαστική οδός, είτε η εθνική, είτε η διεθνής. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι έχουμε και το δικαίωμα στην Ελλάδα να προχωρήσουν τα θύματα, αλλά και διεθνώς να τα διεκδικήσουν.
Θα ήταν όμως λυπηρό αυτό να κάνουμε και να εξακολουθεί η επίσημη κυβέρνηση της Γερμανίας να αρνείται.

Όταν ο αείμνηστος Μπράντ, επήγε και γονάτισε στο Ισραήλ, είχε πληρώσει η Γερμανία τεράστια ποσά. Είχε εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις για τα θύματα του Ισραήλ. Του λαού του Ισραήλ. Μόνο μετά πάνε να γονατίσουνε και να καταθέσουνε στεφάνι. Και όχι να λένε πρώτα δεν αναγνωρίζω και μετά, αλλά έρχομαι να καταθέσω στεφάνι. Εμείς δε ζητάμε στεφάνια.

Λοιπόν νομίζω ότι δεν μένει τίποτα άλλο, είναι κρίμα που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Το έχω πει και στο εθνικό συμβούλιο, που πήγαινα κάποτε ως μέλος. Κι έχουμε δώσει και γνωμοδότηση και με τον κύριο Μπέη και με άλλο συνάδελφο ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας αυτά και τις αξιώσεις μας αυτές νομικώς. Και θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει κι όχι να κάνουμε φιέστες. Οι φιέστες που γίνονται είναι λάθος. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε αγώνα. Αγώνα αντίστασης, ευρύτερων στρωμάτων του λαού γι’ αυτό το θέμα. Και επίσης να ξεκινήσουμε και μία διαδικασία διεκδίκησης. Προς όλους τους οργανισμούς. Δε μπορεί να έχει εκπληρώσει η Γερμανία τις υποχρεώσεις της στο φασιστικό τότε κράτος της Ιταλίας, που ήταν συνεργάτες στα εγκλήματα, γι αυτά που τους έκανε και καλώς έκανε και τα πλήρωσε και ασφαλώς τα όφειλε και να μην πληρώνει στην Ελλάδα. Που ήταν ο μεγάλος, η μεγάλη αντίσταση και ηττήθηκε τελικώς ο εθνικοσοσιαλισμός. Μας εκδικείται δηλαδή η σημερινή κυβέρνηση; Για την αντίσταση που κάναμε;

Γι’ αυτό νομίζω ότι είναι σε λάθος δρόμους η εξωτερική πολιτική. Αυτό το επιχείρημα, το οποίο ακούω και χθες το βράδυ μου το ‘λεγαν κάτι φίλοι που ήμασταν μαζί ότι κοίταξε, είμαστε υπόδουλοι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τι είναι αυτό τους λέω; Υπόδουλοι και εθελόδουλοι δεν θέλουμε να ‘μαστε. Ο υπόδουλος δεν παραδίδει την πατρίδα του. Αλλιώς είναι δοσίλογος. Δε λέει ναι κύριε, περάστε. Επομένως νομίζω ότι αυτό το περιθώριο όταν μάλιστα στηρίζεται στη διεθνή νομιμότητα γιατί πρόκειται ότι αυτή η αξίωση στηρίζεται στη διεθνή νομιμότητα, αυτή η αξίωση πρέπει να προβάλλεται ακόμη κι όταν σε πατάνε με τη μπότα στο έδαφος. Ακόμη κι όταν σου βάζουν το περίστροφο στον κρόταφο. Αυτή είναι η αντίσταση.

Λοιπόν, όλοι μας οφείλουμε να αξιώσουμε δυναμικά, αυτά τα οποία μας αρνούνται. Μας αρνείται η επίσημη κυβέρνηση την οποία εκπροσωπεί ο πρέσβης της στην Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ πολύ.


Πηγή:Thanassis Sarantos

Σχόλια