Ζωή Κωνσταντοπούλου:Αύριο στις 11 το πρωί στη Σχολή Ευελπίδων (κτίριο 13 αίθουσα 106) συνεχίζεται η δίκη για την άγρια αστυνομική καταστολή και τη συντεταγμένη βίαιη επίθεση στους πολίτες που, πριν 6 χρόνια (28-29 Ιουνίου 2011), όρθωσαν ανάστημα στην Πλατεία Συντάγματος ενάντια στο 1ο Μνημόνιο.

2-5-2017











Αύριο στις 11 το πρωί στη Σχολή Ευελπίδων (κτίριο 13 αίθουσα 106) συνεχίζεται η δίκη για την άγρια αστυνομική καταστολή και τη συντεταγμένη βίαιη επίθεση στους πολίτες που, πριν 6 χρόνια (28-29 Ιουνίου 2011), όρθωσαν ανάστημα στην Πλατεία Συντάγματος ενάντια στο 1ο Μνημόνιο.

Η 1η Μνημονιακή Κυβέρνηση Παπανδρέου χρησιμοποίησε τις ακραίες κατ’ εντολή αστυνομικές βιαιοπραγίες, την κακοποίηση και τον επικίνδυνο τραυματισμό εκατοντάδων πολιτών, τη ρίψη επικίνδυνων για τη ζωή και την υγεία χημικών, για να καταπνίξει τους εξεγερμένους πολίτες. Την ίδια μέθοδο επιστράτευσαν στη συνέχεια όλες οι επόμενες μνημονιακές Κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής. Με την πλήρη υποστήριξη και συνενοχή των δανειστών.
Από την αρχή των Μνημονίων μέχρι σήμερα, η καταστολή αποτελεί μακρύ χέρι του καθεστώτος, οι κλούβες χρησιμοποιούνται ως κλοιός προστασίας των επίορκων και οι αντιστεκόμενοι στοχοποιούνται, ψεκάζονται και ξυλοκοπούνται.









Αύριο εκπροσωπώ, μαζί με τον Κώστα Ζηκογιάννη, 3 ανθρώπους που δεν βολεύτηκαν, δεν συμβιβάστηκαν και δεν κουράστηκαν να αντιστέκονται.

Που παλεύουν κι αντιστέκονται μέχρι σήμερα.

Ο Γρηγόρης Καλομοίρης, ο Γιώργος Χαρίσης και ο Λευτέρης Πανάρετος είναι τρεις από τους εκατοντάδες ανθρώπους που υπέστησαν την αστυνομική καταστολή στο πετσί τους και με διακινδύνευση της ζωής τους το καλοκαίρι του 2011.

Με καταγεγραμμένη τη βλάβη της υγείας και τους τραυματισμούς τους και με φωτογραφίες των αμέσων δραστών να υπάρχουν από την πρώτη στιγμή στη δικογραφία, θα έπρεπε η δίκη αυτή να γίνεται με όλους τους υπαιτίους στο εδώλιο.










Αστυνομία και Εισαγγελία, όμως, δεν έκαναν ούτε τα στοιχειώδη για να εντοπισθούν οι άμεσοι δράστες-αστυνομικοί. Δεν έκαναν τίποτε για να εντοπισθούν ούτε οι πολιτικώς και επιχειρησιακώς υπεύθυνοι.

Στη δίκη παραπέμπονται μόνον οι επικεφαλής ορισμένων διμοιριών.

Με το ελαφρότερο κατηγορητήριο. Αρμοδιότητας Μονομελούς Πλημμελειοδικείου.

Όταν τον Ιούλιο 2011 κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά για τις βιαιοπραγίες γνώριζα ότι η διερεύνηση και η απόδοση ευθυνών θα συναντούσε εμπόδια.

Ότι οι μηχανισμοί του συστήματος θα ενεργοποιούνταν για να μην φτάσει καν σε δίκη μια τέτοια υπόθεση, που αποδεικνύει ότι τα Μνημόνια επιβάλλονται και με σωματική βία εναντίον των πολιτών.
Η δίκη τελικώς γίνεται. Με όρους που μπορούν να λειτουργήσουν για την υποβάθμιση και τη συγκάλυψη των πραγματικών ευθυνών. Μπορούν όμως και να οδηγήσουν σε μια άλλη, πραγματική δίκη, για τα πραγματικά γεγονότα σε όλη την έκταση και την έντασή τους.

Αυτό ζητάμε μέσα από τη δίκη αυτή: να ανευρεθούν και να λογοδοτήσουν όλοι οι υπαίτιοι, για την πραγματική βαρύτητα των πράξεών τους, που είναι κακουργηματικής φύσεως, αφού ηθελημένα στοχοποιήθηκε η ζωή και η υγεία τόσων ανθρώπων. Για να μην αντιστέκονται στο καθεστώς. Και για να αποθαρρυνθούν και όσοι άλλοι ήταν έτοιμοι να αντιδράσουν.

Η καταστολή αποτελεί ένα από τα εργαλεία των Μνημονίων.

Όπως και η προπαγάνδα, η εξαγορά, ο εκμαυλισμός, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η ατιμωρησία.
Αλλά και η συναίνεση. Ρητή ή σιωπηρή.

Όλα κατατείνουν στην παραίτηση, στην απόσυρση, στην απάθεια.

Να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε.

Ότι το σύστημα είναι πιο δυνατό ή ότι εσύ είσαι αδύναμος και πρέπει για αυτό να συμβιβαστείς με την αδικία.

Αυτό δεν είναι αλήθεια.

Πρέπει να έχουμε την υπομονή, την επιμονή και την αντοχή για να το αποδείξουμε.

Χωρίς εκπτώσεις και χωρίς υπαναχωρήσεις.

Η ΑΔΕΔΥ αύριο καλεί τους πολίτες στο Δικαστήριο. Αρνήθηκε, όμως, να φιλοξενήσει τη Συνέντευξη Τύπου για τη δίκη και λογόκρινε το Δελτίο Τύπου.

Κι ας είναι μεταξύ των θυμάτων τόσα μέλη της.

Κι ας αφορά η υπόθεση τη ζωή τόσων εργαζομένων.

Στον απόηχο των ανακοινώσεων και των κινητοποιήσεων για την Εργατική Πρωτομαγιά (με τη συμμετοχή πολλών που δεν το’χουν σε τίποτε να πετάξουν στα σκουπίδια αυτά που κατακτήθηκαν με αίμα) κι ενώ ξημέρωσε η 2η Μαΐου με άλλη μια προδοτική «συμφωνία» ανθρωποθυσιών, είμαι απολύτως σίγουρη ότι η νίκη μας περνάει μέσα από ένα γενναίο ξεκαθάρισμα: είναι η ώρα να αποφασίσει ο καθένας, με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει.

Όποιος αρνείται να σταθεί απέναντι στο καθεστώς, όποιος βολεύεται κρυπτόμενος, όποιος ισορροπεί για να μην εκτεθεί ή με την προσδοκία κάποιου μικρού ή μεγάλου οφέλους ή ανταλλάγματος, όποιος συναινεί, ρητά ή σιωπηρά, στο έγκλημα, έχει μερίδιο ευθύνης για την διαιώνιση του καθεστώτος.
Προσωπικά και πολιτικά θα είμαι πάντα με αυτούς που αγωνίζονται.

Και θα είμαι απέναντι σε αυτούς που «καμώνονται».
Θα είμαι με αυτούς που παραμένουν αγανακτισμένοι και αντιστεκόμενοι.

Πηγή:Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou

Σχόλια